Θέμα: Κοσμολογία

Ερευνητές του ΙΑΑΔΕΤ με συντονιστή τον Δρ. Θεόδωρο Παπανικολάου και συμμετοχή του Δρ. Μάνου Σαριδάκη μελέτησαν το σχηματισμό αρχέγονων μελανών οπών και βαρυτικών κυμάτων σε σενάρια Κοσμολογικής Αναπήδησης. Τα σενάρια αυτά προτείνουν ότι το Σύμπαν πριν τη Μεγάλη Έκρηξη βρισκόταν σε μια φάση κοσμολογικής συστολής. Επομένως εξετάζοντας το σχηματισμό αρχέγονων μελανών οπών και τα ίχνη τα οποία αφήνουν πάνω στα βαρυτικά κύματα, τα οποία πλέον είναι εν δυνάμει παρατηρήσιμα χάρις στην εξέλιξη της τεχνολογίας, μπορεί να μας δώσει παρατηρήσιμη πληροφορία για το αρχέγονο Σύμπαν. Η μελέτη τους με τίτλο ‘Primordial black holes and induced gravitational waves in non-singular matter bouncing cosmology’ μπορεί να βρεθεί στον σύνδεσμο: https://arxiv.org/abs/2404.03779.

Επίσης, ο Δρ. Μάνος Σαριδάκης συμμετείχε στην δημοσίευση με συντονιστή τον Yuhang Yang, όπου μελέτησαν την τροποποιημένη βαρύτητα f(Q), που αποτελεί μία γενίκευση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, μια πιο πλούσια θεωρία που ενδεχομένως αποδεικνύεται καλύτερη από την Γενική Σχετικότητα στην περιγραφή του Σύμπαντος. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας δεδομένα από την Διαστολή του Σύμπαντος, μπόρεσαν να εξάγουν περιορισμούς στις πιθανές εκδοχές της θεωρίας. Η μελέτη τους με τίτλο ‘Data reconstruction of the dynamical connection function in f(Q) cosmology’ μπορεί να βρεθεί στον σύνδεσμο https://arxiv.org/abs/2404.12140.

Τέλος, ερευνητές με συμμετοχή του προέδρου του ΕΑΑ Δρ Μανώλη Πλειώνη και του διευθυντή του ΙΑΑΔΕΤ Δρ Σπύρου Βασιλάκου και συντονιστή τον Ricardo Chávez, κατέθεσαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Astronomy τη μελέτη τους, η οποία μας παρέχει νέες γνώσεις για την κοσμική εξέλιξη. Πάνω από είκοσι χρόνια πριν, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μέσω της μελέτης υπερκαινοφανών αστέρων (σουπερνόβα Τύπου Ιa), ότι το Σύμπαν διαστέλλεται όλο και πιο γρήγορα. Αυτό υποδηλώνει την ύπαρξη της λεγόμενης σκοτεινής ενέργειας, μιας δύναμης που φαίνεται να επιταχύνει τη διαστολή του Σύμπαντος και συχνά μοντελοποιείται ως κοσμολογική σταθερά, Λ. Η σύγχρονη κοσμολογία εξετάζει αυτό το φαινόμενο, αλλά η κοσμική περιοχή μεταξύ υπερκαινοφανών στο εγγύς Σύμπαν και περιοχών στο μακρινό Σύμπαν, όταν αυτό είχε ηλικία περίπου 400 εκατομμυρίων ετών (γνωστό ως Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου – CMB) παραμένει ανεξερεύνητη. Για να καλύψουν αυτό το κενό, χρησιμοποίησαν το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST), το οποίο επιτρέπει να χαρτογραφήσουμε το Σύμπαν σε ένα εύρος απόστασης μεγαλύτερο από ποτέ, φτάνοντας μέχρι περίπου 12 δισεκατομμύρια χρόνια πίσω, καλύπτοντας το 95% της ηλικίας του. Μετρώντας τη φωτεινότητα 231 γαλαξιών και τη σχετική κίνηση των αστέρων τους, με σκοπό τη δημιουργία μιας τεχνικής για πιο ακριβή μέτρηση κοσμικών αποστάσεων. Έτσι μπόρεσαν να περιορίσουν τις παραμέτρους που περιγράφουν το Σύμπαν, ώστε να μας δώσουν τη δυνατότητα να το κατανοήσουμε καλύτερα. Η μελέτη τους με τίτλο ‘Reconstructing Cosmic History: JWST-Extended Mapping of the Hubble Flow from z~0 to z ~ 7.5 with HII Galaxies’ μπορεί να βρεθεί στον σύνδεσμο: https://ui.adsabs.harvard.edu/…/2024arXiv24041…/abstract.