Οι πρωτο-αστέρες αυτοί δημιουργήθηκαν από την σύμπτυξη μεγάλων ποσοτήτων αερίου του νεφελώματος, οι οποίες κατέρρευσαν υπό την βαρύτητα του ίδιου του νέφους και συμπυκνώθηκαν τόσο πολύ, ώστε να αρχίσουν σε κάθε έναν από τους νέους αυτούς αστέρες πυρηνικές αντιδράσεις (καύση υδρογόνου) που αποτελούν την κύρια πηγή ενέργειας όλων των αστέρων του Σύμπαντος (και του Ήλιου). Η μικρή ηλικία τουλάχιστον ενός από τους τρεις πρωτο-αστέρες υποδεικνύεται από την ανακάλυψη αέριων ροών που απομακρύνονται από αυτόν με μεγάλες ταχύτητες. Η απομάκρυνση τέτοιων ροών αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του σχηματισμού αστέρων καθώς ο ήδη σχηματισμένος αστέρας δεν μπορεί να εξισορροπήσει όλη την ύλη που εξακολουθεί να καταρρέει προς αυτόν από το αέριο του περιβάλλοντός του και έτσι μέρος αυτής εκτινάσσεται βίαια πίσω στο μεσοαστρικό χώρο (λόγω των αρχών διατήρησης της ορμής και της στροφορμής).

Η κόκκινη επιφάνεια της εικόνας ταυτίζεται με τα εξωτερικά στρώματα του πυκνού νέφους σκόνης που περιέχει τους πρωτο-αστέρες αυτούς. Η ακτινοβολία της εξωτερικής επιφάνειας του νέφους οφείλεται σε φως που παράγεται από τη θέρμανση οργανικών ενώσεων (π.χ. πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων) που περιέχονται στα εξωτερικά αέρια στρώματα του νέφους. Οι ενώσεις αυτές θερμαίνονται από τους τρεις νεαρούς αστέρες αλλά και έναν αστέρα μεγάλης μάζας που βρίσκεται εκτός της εικόνας (στο κάτω μέρος της). Οι τεράστιες ποσότητες υπεριώδους ακτινοβολίας των τεσσάρων αυτών αστέρων καταστρέφουν σιγά-σιγά τόσο το μοριακό αέριο όσο και τη σκόνη που περιβάλει τους τρείς πρωτο-αστέρες, οι οποίοι τελικά θα «ξεπροβάλλουν» και στο οπτικό μετά από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια όταν θα έχει καταστραφεί όλη η σκόνη που απορροφά την οπτική ακτινοβολία αυτή τη στιγμή.