Εικόνα 1: Ο πλανήτης Πλούτωνας και οι δορυφόροι του, Χάρων , Νιξ, και Ύδρα, όπως παρατηρήθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στις 15 Φεβρουαρίου του 2006 (© NASA, ESA, Χ. Weaver (JHU/APL), Α. Stern (SwRI), και Hubble Space Telescope Pluto Companion Search Team)

Οι δύο δορυφόροι έχουν διάμετρο της τάξης των λίγων δεκάδων χιλιομέτρων. Ο Πλούτωνας έχει ενδεικτικά διάμετρο 2400 χιλιόμετρα, ενώ ο πρώτος δορυφόρος που ανακαλύφθηκε να περιφέρεται γύρω απ' αυτόν, ο Χάρων, έχει διάμετρο περίπου 1200 χιλιόμετρα. Ο δορυφόρος Ύδρα έχει τη μεγαλύτερη απόσταση από τον Πλούτωνα, ενώ είναι 10-15% μικρότερος από τον δορυφόρο Νιξ. Οι δύο δορυφόροι κινούνται σχεδόν σε κυκλικές τροχιές γύρω από τον Πλούτωνα, στο ίδιο τροχιακό επίπεδο με τον Χάρωντα και οι τροχιακές περίοδοί τους είναι σε αντήχηση με αυτήν του μεγάλου γείτονά τους, που σημαίνει ότι βρίσκονται σε απλή αναλογία (π.χ. 1:2 ή 2:3) της περιόδου του Χάροντα. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι αυτή η διαμόρφωση αποτελεί ένα ισχυρό στοιχείο ότι οι τρεις δορυφόροι δημιουργήθηκαν από ένα κατακλυσμιαίο γεγονός και συγκεκριμένα από μια βίαιη έκρηξη που πιθανότατα προκλήθηκε από τη σύγκρουση ενός σώματος με τον Πλούτωνα, ενώ ακολούθησε η εκτόξευση μεγάλων ποσοτήτων σκόνης και βράχων στο διάστημα. Στη συνέχεια, αυτοί οι βράχοι και τα μόρια της σκόνης - σύμφωνα με αυτή τη θεωρία - προσαυξήθηκαν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη και σχημάτισαν τους τρεις δορυφόρους που βλέπουμε σήμερα.