Παρατηρήσεις των τηλεσκοπίων Spitzer (Spitzer Space Telescope)
και WIYN (Wisconsin, Indiana, Yale και National Optical
Observatory) έχουν εντοπίσει μία μεγάλη συγχώνευση τεσσάρων
ελλειπτικών γαλαξιών, οι τρεις εκ των οποίων έχουν περίπου
το μέγεθος του δικού μας γαλαξία, ενώ ο τέταρτος, που είναι
και ο κεντρικός και πιο λαμπρός, είναι περίπου τριπλάσιος
σε μέγεθος. Η παρατήρηση αυτή έγινε τυχαία από ομάδα αστρονόμων
του κέντρου Αστροφυσικής του πανεπιστημίου Harvard στο Cambridge
της Μασαχουσέτης κατά την διάρκεια επισκόπησης ενός μακρινού
και μέτριας μάζας σμήνους γαλαξιών (CL0958 + 4702) που βρίσκεται
σε απόσταση περίπου 5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός.
Ανάλυση της ακτινοβολίας στα οπτικά και στα υπέρυθρα μήκη
κύματος έχει καταδείξει ότι οι γαλαξίες αυτοί αποτελούνται
από γηραιά άστρα και έχουν πολύ μικρή πιθανότητα για περαιτέρω
σχηματισμό νέων αστέρων. Κατά την διάρκεια της συγχώνευσης
αυτής, μερικοί γαλαξίες ανταλλάσσουν αστέρες ενώ μετά το
πέρας της διαδικασίας συγχώνευσης αρκετοί αστέρες βρίσκονται
σε εντελώς απομωνομένες περιοχές στον ενδιάμεσο διαγαλαξιακό
χώρο. Αναλυτικοί υπολογισμοί προβλέπουν ότι η γαλαξιακή
συγχώνευση θα ολοκληρωθεί σε εκατό εκατομμύρια χρόνια, ενώ
για όλο το γαλαξιακό σμήνος ή συγχώνευση υπολογίζεται ότι
θα γίνει σε ένα περίπου δισεκατομμύριο χρόνια. Στην πρώτη
περίπτωση το συνολικό μέγεθος του τελικού γαλαξία θα φτάνει
το δεκαπλάσιο του δικού μας γαλαξία ενώ για την δεύτερη
περίπτωση ιδιαίτερες προσπάθειες καταβάλλονται, σε συνδυασμό
με παρατηρήσεις από τα τηλεσκόπια Multiple Mirror και Chandra,
για να μετρηθεί με ακρίβεια το μέγεθος του προκύπτοντος
γαλαξιακού σμήνους.
Οι επιστήμονες διατείνονται ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη
γαλαξιακή συγχώνευση που έχει εντοπιστεί μέχρι τώρα από
τα διαστημικά παρατηρητήρια, ενώ υπάρχουν αρκετές παρατηρήσεις
συγχωνεύσεων αλλά μόνο ζευγών γαλαξιών. Τα δεδομένα αυτά
αποτελούν την καλύτερη απόδειξη για δημιουργία τεράστιων
γαλαξιών μέσω συγχωνεύσεων στο πρόσφατο σύμπαν. Το εύρημα
αυτό πιθανόν να ενέχει άμεσες κοσμολογικές συνέπειες.