Πρόσφατα αστρονομικά δεδομένα του διαστημικού υπέρυθρου τηλεσκοπίου Spitzer της NASA αποδεικνύουν ξεκάθαρα την ύπαρξη νερού σε πλανήτη που βρίσκεται σε άλλο ηλιακό σύστημα. Η ανακάλυψη προέκυψε από την ανάλυση της διέλευσης του αέριου γιγάντιου πλανήτη, με την ονομασία HD 189733b, μπροστά από τον κεντρικό του αστέρα.
Ο πλανήτης HD 189733b βρίσκεται 63 έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Αλεπούς (Αλώπηξ). Ανακαλύφθηκε το 2005, όταν παρατηρήθηκε μείωση της λαμπρότητας του κεντρικού αστέρα κατά 3% καθώς ο πλανήτης διερχόταν μπροστά από αυτόν.
Η ύπαρξη νερού δε σημαίνει απαραίτητα ότι στον πλανήτη αυτό υπάρχει ζωή. Όπως υποστηρίζουν και οι αστρονόμοι που έκαναν τη σχετική ανακάλυψη, είναι μάλλον απίθανο να υπάρχει ζωή στο συγκεκριμένο πλανήτη εξαιτίας του αφιλόξενου περιβάλλοντος. Η ανακάλυψη νερού δείχνει τελικά ότι το στοιχείο αυτό είναι πιο σύνηθες από ό,τι νομίζαμε έως τώρα και η μέθοδος με την οποία έγινε η ανακάλυψη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για να μελετηθούν πιο φιλικά για την ύπαρξη ζωής περιβάλλοντα.
Σε αντίθεση με το μικρό μέγεθος της Γης, ο πλανήτης HD 189733b είναι περίπου 1,15 φορές μεγαλύτερος σε μάζα από το Δία. Βρίσκεται μόλις 4,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον κεντρικό του αστέρα και περιφέρεται γύρω από αυτόν κάθε 2,2 ημέρες. Συγκριτικά, η Γη είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον Ήλιο, ενώ ο Ερμής, ο πιο εσωτερικός πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, είναι 70 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από αυτόν.
Οι αστρονόμοι ταξινομούν αυτούς τους πλανήτες στην κατηγορία με το όνομα «καυτοί Δίες». Λόγω της εγγύτητας στον κεντρικό τους αστέρα, η μεγάλη θερμότητα δημιουργεί εκτεταμένες πλανητικές ατμόσφαιρες. Ο πλανήτης HD 189733b δεν αποτελεί εξαίρεση, διότι η διάμετρος του είναι 1,25 φορές μεγαλύτερη από αυτής του Δία και η κατώτερη ένδειξη ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας του είναι περίπου 1000 βαθμοί Kelvin (λίγο περισσότερο από 700 °C). Επομένως, δε μπορούν να συμπυκνωθούν υδρατμοί στην ατμόσφαιρα και να πέσουν ως βροχή ή ακόμα και να σχηματίσουν σύννεφα. Η θερμοκρασία θα έπρεπε να είναι περίπου πέντε φορές χαμηλότερη για να είναι αυτό δυνατόν.
Επειδή ο πλανήτης βρίσκεται πολύ κοντά στον κεντρικό του αστέρα, η βαρύτητα του τελευταίου είναι πολύ ισχυρή με αποτέλεσμα ο πλανήτης να δείχνει συνεχώς μόνο τη μια πλευρά προς αυτόν, ιδιαίτερα θερμαίνοντας αυτή τη πλευρά. Παράγονται, επομένως, πολύ δυνατοί άνεμοι που κινούνται από τη φωτεινή προς την σκοτεινή πλευρά του πλανήτη.
Μελλοντικές αποστολές θα μπορέσουν να μας δώσουν πολύτιμες πληροφορίες για την ύπαρξη νερού και άλλων στοιχείων σε λεπτότερες ατμόσφαιρες πλανητών, όπως αυτές των λεγομένων «βραχωδών» πλανητών και θα μπορέσουμε ίσως έτσι, να κάνουμε αποφασιστικά βήματα προς την ανακάλυψη ζωής σε άλλους πλανήτες.