Οι έντονες αστρικές εκρήξεις αποτελούν μερικά από τα πιο ενεργητικά και εντυπωσιακά φαινόμενα στο σύμπαν, συνοδευόμενα από έκλυση ακτινών-Χ και ακτίνων-γ φαίνονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Οι εκρήξεις αυτές συνδέονται άμεσα με τον θάνατο μεγάλων αστέρων και την κατάρρευσή τους σε μελανές οπές. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Swift της NASA παρατηρεί επισταμένως τέτοια φαινόμενα με ρυθμό περίπου δύο ανά εβδομάδα. Στις 19 Μαρτίου του 2008 εντόπισε μία τεράστια έκρηξη ακτινών-γ στην κατεύθυνση του αστερισμού του Βοώτη η οποία φαινόταν ακόμη και με γυμνό οφθαλμό αν και η πηγή βρισκόταν περίπου επτά χιλιάδες φορές μακρύτερα από τον γαλαξία της Ανδρομέδας.
Ο Δρ. Paul O' Brien μέλος της επιστημονικής ομάδας του τηλεσκοπίου Swift αναφέρει ότι η έκρηξη συνέβη σε απόσταση περίπου 7.5 δισεκατομμυρίων ετών φωτός και είναι το πιο μακρινό τέτοιο φαινόμενο που μπορεί να παρατηρηθεί με γυμνό μάτι. Η διεθνής αστρονομική κοινότητα παρατηρεί ανελλιπώς την εξέλιξη του φαινομένου αυτού χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια Gemini-North και Liverpool στην Χαβάη και στην Λα Πάλμα αντίστοιχα. Οι παρατηρήσεις αυτές μας επιτρέπουν να μετρήσουμε την ακριβή απόσταση της πηγής της έκρηξης καθώς και να μελετήσουμε την συμπεριφορά και την ταχύτητα του αερίου το οποίο εκτοξεύτηκε από τον αρχικό αστέρα που βρέθηκε να έχει τιμή πολύ κοντά στην ταχύτητα του φωτός.
Διεθνείς επιστημονικές ομάδες επεξεργάζονται τα δεδομένα του φαινομένου αυτού (πυκνότητα και διασπορά αερίου με την απόσταση) έτσι ώστε να κατανοήσουν το γιατί η έκρηξη ήταν τόσο έντονη. Διατείνονται δε, ότι είτε η έκρηξη δημιούργησε φαινόμενο μικρού πίδακα με διεύθυνση την γραμμή παρατήρησής μας από την Γη, είτε ότι επρόκειτο περί ενός πραγματικά μεγάλου σε μάζα αστέρα ο οποίος κατέρρευσε δραματικά σε μελανή οπή με αποτέλεσμα την έκλυση τεραστίων ποσοτήτων ενέργειας στις ακτινών-γ.