Το διαστημόπλοιο Κέπλερ της NASA εκτοξεύτηκε με επιτυχία στις 7 Απριλίου του 2009 από το Ακρωτήριο Canaveral στη Φλόριντα των ΗΠΑ. Ο βασικός στόχος της αποστολής είναι να ανιχνεύσει νέους πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα και ιδαίτερα, πλανήτες που έχουν το μέγεθος της Γης και βρίσκονται σε "κατοικήσιμες ζώνες" (habitable zones) όπου το νερό μπορεί να βρίσκεται σε υγρή κατάσταση και πιθανόν να κατακλύζει τις επιφάνειες των πλανητών.
Η αποστολή αυτή έχει σκοπό να απαντήσει στο βασικό ερώτημα: Υπάρχουν άλλοι πλανήτες σαν το δικό μας; Το ερώτημα αυτό δεν είναι απλώς επιστημονικό. Είναι ένα βασικό ανθρώπινο ερώτημα.
Για την εκτόξευση της διαστημοπλοίου χρησιμοποιήθηκε ένας προωθητικός πύραυλος Delta II. Εξήντα δύο λεπτά μετά την εκτόξευση το Κέπλερ αποχωρίστηκε από τον προωθητικό πύραυλο, καταλήγοντας στην τελική του τροχιά που είναι παρόμοια με εκείνη του Διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer της ΝΑΣΑ.
Το Κέπλερ θα παρατηρήσει περισσότερους από 100000 αστέρες για τα επόμενα τρία και μισό χρόνια. Ενδέχεται η αποστολή να παραταθεί για άλλα δύο και μισό χρόνια και να έχει επομένως, συνολική διάρκεια 6 ετών. Οι περιοχές του ουρανού στις οποίες θα στοχεύσει το τηλεσκόπιο του Κέπλερ είναι κοντά στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας. Ο λόγος που οι επιστήμονες επιλέξανε τις περιοχές αυτές είναι επειδή βρίσκονται πάνω σε έναν από τους σπειροειδείς βραχίονες του Γαλαξία μας, οπότε υπάρχουν πολλοί περισσότεροι αστέρες από ότι σε άλλες περιοχές του ουρανού. Ένας άλλος λόγος είναι επειδή οι περιοχές αυτές δε βρίσκονται κοντά στην εκλειπτική (η φαινόμενη κυκλική τροχιά που διανύει ο Ήλιος στην ουράνια σφαίρα κατά τη διάρκεια του έτους) και επομένως, ο Ήλιος θα αποτελούσε πρόβλημα για κάποιες μέρες του έτους και εφόσον οι παρατηρήσεις σε αυτές τις περιοχές θα είναι συνεχόμενες.
Η ανίχνευση των πλανητών θα γίνει έμμεσα, από τη μελέτη των μειώσεων των καμπύλων φωτός των αστέρων. Η φωτεινότητα ενός τυπικού αστέρα είναι σχετικά σταθερή. Καθώς όμως, διέρχεται ανάμεσα σ' αυτόν και στο τηλεσκόπιο κάποιος πλανήτης, η φωτεινότητα του μειώνεται.
Η αποστολή Κέπλερ έχει τρία πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με την αποστολή COROT (της Γαλλικής Εθνικής Διαστημικής Υπηρεσίας (CNES) αλλά  υποστηρίζεται και από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA)). Η διάρκεια της  αποστολής του Κέπλερ είναι κατά δέκα φορές περίπου μεγαλύτερη, η επιφάνεια συλλογής ακτινοβολίας είναι εννέα φορές μεγαλύτερη και η περιοχή (πεδίο) του ουρανού που παρατηρεί με την κάμερα του κατά 20 με 50 φορές μεγαλύτερη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα επίγεια τηλεσκόπια μπορούν να ανιχνεύσουν μόνο μεγάλους πλανήτες, με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του πλανήτη Δία και θεωρείτε από τους επιστήμονες, ότι σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν μικρότερους πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης, λόγω της ατμόσφαιρας της.