Τα κέντρα των γαλαξιών αποτελούν ιδανικά εργαστήρια μελέτης της δυναμικής και του σχηματισμού νέων αστέρων καθώς και της χαρτογράφησης των περιοχών αυτών. Λόγω της μεσοαστρικής σκόνης η οποία εμποδίζει την άμεση οπτική παρατήρηση, οι επιστήμονες καταφεύγουν στα υπέρυθρα μήκη κύματος από γήινους και διαστημικούς σταθμούς.
Μεγάλη ομάδα αστρονόμων με τη βοήθεια των τηλεσκοπίων ΝΤΤ 3.5μ και VLT 8.2μ της ESO (European Southern Observatory) ολοκλήρωσε πρόσφατα μια εκτεταμένη μελέτη των κεντρικών περιοχών του γαλαξία μας με τη συστηματική παρατήρηση των θέσεων και των τροχιών 28 αστέρων από το 1992 μέχρι και σήμερα (Εικόνα 1).  Η σημαντική αυτή εργασία βελτίωσε κατά πολύ την ανάλυση (resolution) με την οποία παρατηρούσαμε μέχρι σήμερα. Η τελική ακρίβεια παρατήρησης είναι περίπου 300 μικροδευτερόλεπτα του τόξου, δηλαδή ισοδύναμη με την ικανότητα του να ξεχωρίζουμε ένα νόμισμα του ενός ευρώ από απόσταση 10000 χιλιομέτρων.
Η επιστημονική ομάδα παρατήρησε την πορεία 28 αστέρων γύρω από το κεντρικό αντικείμενο γνωστό ως Sagittarius A* το οποίο, είναι μια μελανή οπή συνολικής μάζας 4 εκατομμυρίων ηλιακών μαζών, όπως αναφέρει ο επικεφαλής της ομάδας του ινστιτούτου Max-Planck, Reinhard Genzel. Επίσης υπολογίστηκε εκ νέου η απόστασή μας από το γαλαξιακό κέντρο στα 27000 περίπου έτη φωτός (~8300 parsec). Η εμπεριστατωμένη μελέτη της δυναμικής της περιοχής αυτής κατέδειξε ότι οι αστέρες των εσωτερικών περιοχών εκτελούν τυχαίες τροχιές ενώ υπάρχει δομημένη κίνηση όσο αφορά τους αστέρες των εξωτερικών περιοχών οι οποίοι μάλιστα περιφέρονται σε ένα δίσκο γύρω από τη μελανή οπή. Το μυστήριο είναι το πως οι αστέρες αυτοί δημιουργήθηκαν στην συγκεκριμένη περιοχή του γαλαξία μας όπου δρουν τεράστιες παλιρροϊκές δυνάμεις.
Οι επιστήμονες διατείνονται ότι χρειάζονται καλύτερες παρατηρήσεις στο μέλλον για την περαιτέρω μελέτη του παραπάνω προβλήματος. Οι παρατηρήσεις αυτές όχι μόνο μπορούν να λύσουν το μυστήριο αυτό αλλά θα προσφέρουν τη δυνατότητα να ελεγχθεί η γενική θεωρία της σχετικότητας του Einstein κοντά σε μια μελανή οπή.