Ο Δίας έχει δυναμικά εξελισσόμενο καιρό με δομές νεφών που αλλάζουν μέσα σε χρονικό διάστημα ακόμα και λίγων ωρών. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Δία είναι η μεγάλη κόκκινη κηλίδα που πιστεύεται ότι είναι ένας τεράστιος μόνιμος κυκλώνας. Εκτός από τους 66 δορυφόρους του, τους 4 μαγαλύτερους από τους οποίους ανακάλυψε ο Γαλιλαίος το 1610 (Καλλιστώ, Ευρώπη, Γιανυμίδη και Ιό), έχει και ένα αχνό σύστημα δακτυλίων που ανακαλύφθηκε από την αποστολή Voyager 1 και που αποτελούνται κυρίως από μικροσκοπικά σωματίδια. Η διαστημική αποστολή Galileo οδηγήθηκε στο συμπέρασμα πώς αυτοί οι δακτύλιοι προήλθαν από την σύγκρουση μετεωριτών με 4 από τους δορυφόρους του Δία (Μέτης, Αδραστέα, Θήβη και Αμαλθέα).

ΕΙΚΟΝΑ: Η φωτογραφία του Δία είναι από τον Voyager 2 όταν βρισκόταν σε απόσταση 22.000.000 km περίπου (1979). [Για την αναπαραγωγή ευχαριστούμε την NASA/JPL των ΗΠΑ.]

Τις περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες αυτού του πλανήτη τις έχουμε από τις διαστημικές αποστολές Pioneer 10 (1973), Pioneer 11 (1974), (1974), Voyager 1 (1979), Voyager 2 (1979) της ΝΑΣΑ και η αποστολή Galileo (1989) της ΝΑΣΑ και ΕΣΑ. Η πρόσφατη διαστημική αποστολή Cassini/Huygens της ΝΑΣΑ και της Ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας (EΣA) βρήκε πως η μαγνητόσφαιρα του Δία εκτείνεται σε εύρος 30 φορές την ακτίνα του. Η πιθανή μελλοντική αποστολή Jupiter Icy Moons Orbiter (~2015) θα μελετήσει την ιστορία της δημιουργίας 3 εκ των δορυφόρων του Δία, της Καλύστως, του Γανυμήδη και της Ευρώπης. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε αυτούς τους δορυφόρους λόγω των σημαντικών ενδείξεων που υπάρχουν (από τα στοιχεία που συνέλεξε το διαστημόπλοιο Galileo για την ύπαρξη ωκεανών κάτω από την παγωμένη επιφάνεια τους άλλα και χημικών στοιχείων που είναι απαραίτητα για την ύπαρξη ζωής.